کاربرد مدل EPM جهت برآورد شدت فرسایش و رسوب محدوده مورد مطالعه حوضه آغ چای

با توجه به اهمیت حفاظت خاک وکنترل رسوب جهت بر آورد شدت فرسایش و رسوب از روشهای مختلف تجربی از جمله روش EPM استفاده می شود. پس از تقسیم بندی حوضه به زیر حوضه ها و واحد های هیدرولوژیک از روش فوق جهت تعیین مقدار رسوب ویژه استفاده شد.منطقه طرح عمدتا تحت تاثیر عوامل انسانی (تشدید شونده فرسایش) قرار داشته و به جهت اینکه کل منطقه تپه ماهوری و کوهستانی و حدود 80 درصد کل اراضی حوزه را مراتع (اراضی ملی) تشکیل میدهد به جهت عدم رعایت اصول مرتعداری و فشار بیش از حد معقول به مراتع و در یک کلام عدم رعایت تعادل دام و مرتع سبب تخریب پوشش گیاهی محافظ خاک گردیده است. حدود 60 درصد سنگهای و سازندهای گسترده مورد مطالعه دارای استعداد فرسایشپذیری و رسوبزایی بود، و خاکهای آن عمدتا دارای بافت لوم - رسی و از فرسایشپذیری بالایی برخوردار است. جهت بر آورد شدت فرسایش در حوضه با استفاده از تصاویر ماهواره ای و عکس های هوایی و استفادهد از نقشه های سسنگ شناسی، خاک شناسی و پوشش گیاهی وبازدید های میدانی اقدام به تخمین فرسایش ویژه و تهیه نقشه حساسیت پذیری به فرسایش شد. پارامترهای هیدرولوژیکی، نظیر دبی ویژه، ضریب هرز آب و گروههای هیدرولوژیکی خاک و منطقه نشان میدهد که این عوامل در واحدهای فرعی AR9 ,AR6 ,AR3 عامل تشدید کننده فرسایش است اما در سایر واحدها اثر زیادی ندارند. قریب به 65 درصد از مساحت کل منطقه طرح را مراتع تشکیل میدهند. تراکم پوشش گیاهی این مراتع بین تا 45 70 درصد برآورد گردیده است.

کلیدواژه ها:

حوضه آبخیز ، SDR ، آغ چای ، فرسایش ، GIS