بررسی و ارزیابی تکنیکهای سنجش از دور در پهنهبندی خشکسالی به منظور مدیریت منابع آبی مناطق خشک (مطالعه موردی: استان قم)

مخاطره خشکسالی نقش مهمی بر روی اقتصاد، محیط زیست و کشاورزی داشته و نشان دهنده یک خطر جدی در بسیاری از مناطق جهان از جمله ایران است؛ لذا پایش خشکسالی یکی از فاکتورهای مهم در مدیریت خشکسالی و ریسک، بویژه در مناطق در معرض خطر خشکسالی است. تکنیکهای سنجش از دوری به عنوان یک روش مناسب جهت پهنهبندی خطر خشکسالی است . لذا تحقیق حاضر با هدف پهنهبندی خطر خشکسالی با استفاده از تکنیکهای سنجش از دوری و ارزیابی آن در استان قم به منظور مدیریت و برنامهریزی منابع آبیمیباشد. بدین منظور از تصاویر ماهوارهای p5-cortosat و 8-7 landsat ،نقشههای توپوگرافی 25000:1 و آمار بارندگی، دما و تبخیر ایستگاههای هواشناسی استفاده شده است. در ابتدا لایههای اطلاعاتی عوامل موثر بر خشکسالی (شیب، جهت، ارتفاع، دما، بارندگی، تبخیر،کاربری اراضی، تراکم شبکه آبراهه و درصد پوشش گیاهی) تهیه و سپس با استفاده از منطق فازی و بر اساس حساسیت به خشکسالی استاندارد گردید. از روش سلسله مراتبی(AHP (جهت تعیین وزن هر پارامتر استفاده شد. به منظور ایجاد نقشه پهنهبندی خطر خشکسالی از دو روش شاخص وزنی و اپراتورهای مختلف منطق فازی و برای ارزیابی نتایج حاصله از شاخص عمودی خشکسالی اصلاح شده(MPDI) استفاده شده است. نتایج نشان داد که از بین روشهای مورد استفاده، روش شاخص وزنی با بالاترین دقت R2 = 0.87)میتواند به منظورپهنهبندی خطر خشکسالی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، سنجش از دور ، شاخص وزنی ، منطق فازی ، استان قم