معرفی پارامتر شاخص خرابی و کنترلی سامانههای جداساز لرزهای پایه

جداسازی پایه یکی از روشهای نوین و موثر کاهش تقاضا در سازه است. یکی از مخاطرات آنالیز این سیستمها درتحلیلهای دینامیکی افزاینده این است که پارامتر کارآمدی جهت شناسایی خرابی سامانهها در حین تحریک لرزهای دربین جامعه مهندسی تعریف نشده است. بعنوان نمونه برای سازههای جداشده از شالوده، در روسازه، جابجایی نسبی بین طبقهای که بیانگر سطح عملکرد سازه و میزان خرابی در آن است، بهعنوان شاخص خرابی مورد استفاده محققین قرارمیگیرد. این پارامتر با وجود اینکه به خوبی سطح عملکردی که روسازه در حین وقوع زلزله در آن قرار دارد را بیان میکند، نمیتواند خرابیها و خطراتی که از سوی المان جداسازی به سازه وارد میشود را در نتایج اعمال کند. اینتسامح بههیچ وجه قابل قبول نیست. چرا که در سیستمی که روسازه و زیرسازه بصورت سری با یکدیگر عمل میکنند،خرابی در زیرسازه بدون هیچ تردید، در روسازه مهم و حیاتی است. بعبارت دیگر خرابی در زیر سازه به بروز شکست کامل در کل سیستم منجر خواهد شد. این نقیصه بشدت مطالعاتی را که بدون توجه به خرابیهای المان جداساز تا به امروزصورت گرفته تحت تأثیر قرار میدهد. در این مطالعه شاخص خرابیای که به سامانه جداگرهای لرزهای مربوط میشود معرفی میشود. معرفی این پارامتر بعنوان شاخص خرابی در سطوح لرزهای بالا همچون گامهای قوی تحلیل دینامیکی افزاینده، بسیار مهم بوده و نقش بسزایی را در شناسایی آستانه هر نوع شکست و همچنین فروریزش ایفا میکند

کلیدواژه ها:

تحلیل دینامیکی افزاینده ، سامانههای جداسازی پایه ، شاخص خرابی ، معیار فروریزش و شکست سازههای جداشده