معماری پایدار در ارتباط با الگوهای معماری سنتی ایران

معماری پایدار یکی از مباحثی است ده در دهههای اخیر مطرح شده و مورد توجه قرار گرفته است. نگاهی گذرا به معماری بومی مناطق مختلف ایران، حکایت از شناخت خصوصیات محیطی و استفاده هوشمندانه نیاکان ما از مواهبطبیعی دارد. در ایران به علت وجود چهار اقلیم متفاوت گرم و مرطوب، گرم و خشک، معتدل و مرطوب و اقلیم سرد، معماریهای متفاوتی (به ویژه در طراحی مسکن بومی) هماهنگ با اقلیم بوجود آمده که در چنین فضاهای ساختهشدهای، به کارگیری مصالح بومی که کمترین تأثیر نامطلوب برمحیط را دارند و همچنین کاهش میزان انرژی مصرفی با استفاده از مصالح محلی، موجب پایداری محیط زیست و افزایش دوام بناها گردیدهاند. در این نوشتار که بیشتر بر روشمطالعه اسنادی و بررسی متون استوار است و با توجه به ماهیت دادههای تحقیق، شیوه پژوهش کیفی خواهد بود، معرفیو شناخت ارزشها و کیفیتهای کالبدی بهکار رفته در معماری این چهار اقلیم با هدف کاربرد این راهکارهای اقلیمی - کالبدی جهت طراحی پایدار در این مناطق مطرح میشود

کلیدواژه ها:

ساخت و ساز پایدار ، معماری سنتی ، معماری بومی ، انرژی قابل تجدید ، ایران