بررسی نقش انرژی های نو در معماری پایدار ورابطه آن با محیط زیست و توسعه پایدار

بشر از دیرباز با بکارگیری انرژی های فراوان و در دسترس طبیعت، در پی گشودن دریچه ای تازه به روی خویش بود تا از این رهگذار، بتواند افزون بر آسان تر کردن کارها، فعالیت های خود را با کمترین هزینه و بالاترین سرعت به انجام رساند و گامی برای آسایش بیشتر بردارد. رشد علم و صنعت و فن آوری در جهان امروز، روش های مختلف استفاده از انرژی را که در دوران قبل از انقلاب صنعتی معمول بود دگرگون کرده و شناخت منابع انرژی های جدید تحولی عظیم در توسعه صنعتی و تکاملاجتماعی بشر به وجود آورد. به دلیل ایجاد بحران انرژی در جهان و پایان پذیر بودن منابع انرژی های تجدید ناپذیر و همچنین افزایش آلودگی محیط زیست به دلیل استفاده بی رویه از انرژی فسیلی لزوم استفاده از انرژی های پایدار مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به روند رشد تکنولوژی و مطرح شدن مبحث انرژی های پایدار و کاهش مستمر ذخیره انرژی های تجدیدناپذیر همچنین وجود منابع مناسب انرژی های پایدار (خورشید، آب، باد، بیوگاز و ...) درکشور ما معماران می توانند با طراحیمعماری مناسب و هماهنگ با اقلیم و با استفاده از الگوهای معماری ایرانی که به شیوه های مناسبی از انرژی های پایدار در طراحی معماری بهره گرفته اند و نیز با توجه به تکنولوژی و علوم جدید، فضایی مناسب و با آسایش حرارتی مطلوب به وجود آورند. بنابراین برای رسیدن به این اهداف، تحقیقات وسیع و کاربردی در این مورد ضرورت پیدا می کند. در پژوهش حاضر برای گردآوری مطالب از نشریات، مقالات، کتب و منابع الکترونیک استفاده شده است سپس به بررسی تعامل معماریپایدار و انرژی های نو و همچنین تاثیر این تعامل در توسعه پایدار، محیط زیست و بهینه سازی مصرف انرژی می پردازیم تا بتوانیم فضای معماری همراه با آسایش و رفاه برای انسان به وجود آوریم.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه پایدار ، محیط زیست ، انرژی های نو