تحقق پذیری شهر دوستدار کودک در شهرهای جدید

در سالهای اخیر شاهد بی توجهی هستیم که به شهروندان کوچک جامعه یعنی کودکان شده است. از دلایل این امر میتوان به نداشتن اطلاعات تخصصی و آگاهی نظام مند از نیازهای آنان در فرآیند برنامه ریزی اشاره نمود. کودکان شهروندانی هستند که آینده شهر و کشور را میسازند و اگر بخواهیم در آینده، شهروندانی آشنا با حقوق شهروندی داشته باشیم باید از هم اکنون شهر را باید برای کودکان فراهم کرد. شهرهای جدید از نظر پراکندگی کاربریها و میزان خودکفایی در برطرف کردن نیازهای خدماتی، تجاری و فرهنگی ساکنان خود هنوز به مرحله ای نرسیده اند که بتوانند رضایت جمعیت ساکن، مخصوصا کودکان را جلب کنند. از آنجایی که در شهرهای جدید وابستگی اجتماعی به سبب تازه اسکان یافتن شهروندان شهر محدود بوده، بیشتر برنامهریزی ها باید به سوی ساختن فضاهایی که باعث ایجاد تعامل اجتماعی و مکانهایی که سبب رشد و پرورش کودکان باشد حرکت کند. هدف مورد نظر این پژوهش، تحقق پذیری شهر دوستدار کودک در شهرهای جدید میباشد. روش مورد استفاده در این پژوهش که شامل مطالعات کتابخانه ای و روش اسنادی بهره برده است که با بررسی منابع پیشین و موجود به شناخت مفهوم شهر دوستدار کودک، ویژگیهای شهر دوستدار کودک و شرایط لازم برای تحقق پذیری شهر دوستدار کودک پرداخته شده و در نهایت با ارایه پیشنهاداتی برای دستیابی به این هدف در شهرهای جدید انجام شده است.

کلیدواژه ها:

شهر جدید ، شهر دوستدار کودک ، ویژگی شهر دوستدار کودک