سبک هنری صادقی بیک افشار و تحولی در مکتب نقاشی قزوین

شکل گیری مکتب نقاشی قزوین و شیوه ی نوینی از نقاشی ایرانی دردوره صفویه به گونه ای بود که همزمان با نقاشیهای درباری پا به پای آثار نقاشان بزرگ کتابخانه های سلطنتی, سایر سفارشات حامیان کم ثروت تر, وتعداد زیاد نقاشی،تک پیکره نگاری ،نسخه های خطی و دیواری شکل گرفتند و توجه به رقابت نقاشان در این فن را باعث شدند. امتداداین روند در قزوین 955 هجری تا سال 1006 هجری را شامل می شود . دراین مکتب پرداختن به موضوعات بنیادی،فلسفی ،اندیشه انسانی و مسائل روزمره اجتماعی انجام پذیرفت، از این رو هدف مقاله حاضر درگام اول؛ ویژگی هاینقاشی مکتب قزوین و در گام دوم ؛ معرفی وتحلیل سبک هنری صادقی بیک افشار وتحولی در این مکتب و تاثیر گذاریبر دیگر دوره های هم عصر و بعد از خود را بیان می نماید. بررسی زیباشناسانه و تحلیل عناصر بصری و شیوه ی اجرایآثار صادقی بیک، متغیرهای این پژوهش هستند. این مقاله با روش توصیفی ،تحلیلی بر اساس مطالعات اسنادی ،کتابخانهای و میدانی می باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد، ساختار و شاخص فرآیند تولید آثار هنری در فرم ظاهری(قراردادهای صوری)، پرداخت به مضامین و موضوعات (قرارادهای شمایل نگارانه) سبک هنری صادقی بیک به صورتعام یا خاص (قراردادهای فرهنگی) در مکتب قزوین دیده شده است. علیرغم وجود عناصر مشترک درتولید اثر و توجهبه مضامین ،به کارگیری عناصر و ساختار در سبک هنری صادقی بیک دارای تفاوت های بارز است و شباهت و تاثیرپذیریمشاهده نمی شود. این وجوه تمایز در به کارگیری عناصر از دو محیط کاری، یکی کاملا شخصی و دیگری به سفارش وحمایت دربار نشات گرفته است.

کلیدواژه ها:

نقاشی ایرانی ، مکتب قزوین ، صادقی بیک ، سبک هنری