مطالعه ی تطبیقی نظریه سنت گرایان و ساختار گرایان معماری معاصر ایران

ساختارگرایی که واکنشی در مقابل خرد استعلایی و ذهنیت مدرن است. جنبشی که در مجسمه سازی پا گرفت و در معماری کاربرد گسترده ای یافت. و سنت که یک میراث ابدی و جزیی از فرهنگ این مرز و بوم است. حال با این مسیله مواجه می شویم که سنت در مقابل کانتراکتیویسم نوظهور، حرفی برای گفتن دارد کانستراکتیویسم که عصیانی است در برابر باورهای قراردادی و معمولی، در مقابل سنتی که ریشه ای دارد پرقدمت و دیرینه. این مطالعه با هدف این که آیا در جامعه ای که سنت جای خاصی در ذهن و کالبد عوام دارد، ساختارگرایی چگونه توانسته وارد شود و طرفداران خاص خودش را بیابد تدوین شده است. با مطالعه تطبیقی- مقایسه ای این دو نظریه چه از لحاظ تیوریک و چه از لحاظ مقایسه بناهای شاخص، پی برده شده است. با مطالعه تطبیقی- مقایسه ای این دو نظریه چه از لحاظ تیوریک و چه از لحاظ مقایسه بناهای شاخص پی برده می شود، سنتی که کهنه شده و برخی بر این باورند که دیگر جایی در این مرز و بوم ندارد و باید جایش را به مدرنیته بدهد، همچنان پابرجاست و یا در مقابله با ساختارگرایی قرار می گیرد. از نظر سنت گرایان، معماری بر پایه سنت، ریشه در ذهن و دل دارد و همواره ماندگار و پابرجاست. رهروان این نظریه بسیار توانمند قدم برداشته اند، چرا که معماران سنت گرا باعث شده اند که سنت در دل عوام عجین شود. این مطالعه بر آن است تا در مفهوم سنت و سنت گرایی و ساختار گرایی (کانستراکتیویسم) که به روش تحلیلی توصیفی و ابزار کتابخانه ای تامل و مقایسه ای انجام دهد.

کلیدواژه ها:

سنت ، سنت گرایی ، ساختارگرایی ، کانستراکتیویسم