تاثیر ضوابط و قوانین شهری در شاخص های موثر بر نما و سیمای شهر (مطالعه موردی: شهر ارومیه)

نما و سیمای شهری، در واقع اولین سطح برخورد و ارتباط میان شهروندان ومحیط شهری است که از طریق آن شهر را درک کرده و در ذهن به خاطر آورده می شود تا با انطباق کالبد، فعالیت و معنا هویت شهری را ایجاد کنند. این تحقیق سعی در شناسایی ضوابط و قوانین موثر بر نما و سیمای شهری و چگونگی اعمال روش های طراحی محیط بصری شهر ارومیه دارد. برای دست یافتن به هدف مورد نظر رویکرد نظری- عملی با استفاده از روش های کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. ساختار کالبدی شهر ارومیه در سه مرحله شکل گرفته است. هریک از این مراحل ارتباط تنگاتنگی با نما و سیمای شهر دارند. مرحله اول، بافت قدیمی، متراکم و متمرکز شهر است که محدوده شهر تا سال 1312 را شامل می گردد، مرحله دوم، بافت میانی، بخش های ساخته شده شهر تا سال 1357 است و مرحله سوم، بافت بیرونی و حاشیه ای، شامل ساخت و سازهای شهر بعد از سال 1357 است تا در ادامه مطالعه با شناسایی نما و سیماهای مختلف شهر تاثیر ضوابط و مقررات ضهری بر نما و سیمای شهری آشکار شود. شناخت حاصل از ضوابط و مقررات نشان از قوانین و بخشنامه های خاص برای کل محدوده شهری دارد. این در حالی است که این ضوابط بر گرفته از الگوی سبک تهرانی، بی توجه به شرایط ویژه و بومی هر محدوده تدوین گردیده است تا در ادامه رویکردهای تخصصی صرف، اقلیدسی، جیرگرایانه و سلیقه ای مدیران باعث آشفتگی در نما و سیمای شهری می شود.

کلیدواژه ها:

ضوابط و قوانین شهری ، شاخص های موثر ، نما ، سیما ، شهر ارومیه