نقش مدارس در توسعه و احیا بافت قدیمی شهرهای تاریخی

در معماری امروز مدرسه از جمله عملکردهایی است که با ویژگی های خاص خود نه نتها پتانسیل مناسبی در پذیرش عملکردهای مختلف دارد، بلکه بتواند نقش های متفاوتی در زمینه مسایل طراحی، احیا و توسعه بافت های فرسوده و تاریخی شهرها داشته باشد. این موضوع از سال ها قبل مورد بحث طراحان شهری بوده و نتیجه مباحث آن مورد استفاده اکثر طرح های معماری فضاهای آموزشی که امروزه به رویکردی نو به عنوان مدرسه ایرانی- اسلامی تمرکز یافته اند. محتوای اجتماعی این فضا که آن را بیش از پیش به عنوان پدیده ای اجتماعی- کالبدی در امر تعلیم و تربیت می نماید، باید از مدل های ساده و توصیفی پاسخ فرد به محرکات محیط، بلکه با تاکید بر ظرفیت محله و بافت و نیروهای اجتماعی و فرهنگی، توصیفی عمیق تر ارایه کرد. ظرفیت و نیروهای که مضمون اصلی فضای توسعه یافته اطراف ما را شکل می دهد. همچنین پژوهش نشان می دهد که طراحی مناسب مدارس از جهت ابعاد و تناسبات، فرم، بافت، و روابط فضایی منظر سایت، به عنوان ویژگی های کالبدی، عوامل مهمی در توسعه محله واحیا آن هستند. این مقاله تلاشی است برای بررسی و نقش مدارس در توسعه محله های بافت قدیمی شهرهای تاریخی که در این رابطه بافت سنتی شهر شوشتر به عنوان فضایی شهری در جهت توسعه، و لبه ارزشی همخوان با فرهنگ و هویت ایران طرح و بررسی گردیده است.

کلیدواژه ها:

توسعه شهر ، احیا محله ، بافت سنتی ، مدرسه ، هویت