بررسی مفهوم کهن الگوها در معماری خانه کعبه از دیدگاه عرفانی

به نظر می رسد خانع کعبه به عنوان قبله مسلمانان، دارای مفاهیم نمادین است که بصورت نوعی معماری نمود یافته است. این مفاهیم ریشه در ناخودآگاهی جمعی انسان هایی دارد که جستجوی یک وجود واحد و نیل به ارتباط با ابدیت و جهانی پایدار خواسته و آمال مشترک آنها بوده است. نوع عبادت جمعی مسلمانان متاثر از این مفاهیم بلند است. کهن الگوها دارای محتوای یکسان هستند که در طول تاریخ به انحاء مختلف نمود پیدا کرده اند و سبب بروز الگوهای رفتاری مختلف گردیده است که مناسک حج از آنجمله می باشد. پایداری این نوع معماری به سبب ارتباط عمیقی است که با انسان ها برقرار می نماید. به عبارتی دیگر الگوهای پایدار در معماری این بنا که ریشه در ناخودآگاهی جمعی دارد سبب ارتباط آن با طیف وسیعی از انسان ها می شود و ارتباط با خصوصیات روحی و معنوی مشترک در بین انسان ها سبب پایداری آن بنا در طول تاریخ می گردد. توجه به این خصوصیات در فرآیند طراحی ما را در دستیابی به یک معماری جمعی، کیهانی و ماندگار یاری می رساند. در این نوشتار سعی شده با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش تاریخی تحلیلی به روش کهن الگوها و نمود آن در معماری کعبه از دیدگاه عرفانی و شرح مفاهیم آن پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

خانه کعبه ، مفاهیم نمادین ، کهن الگوها ، مناسک حج ، انسان ، پایداری ، ماندگار