روش شناسی طراحی معماری در ساختمان های اداری مرتفع بر مبنای اکولوژی

در عصر مدرن، تکنولوژی هایی برای کنترل اقلیم به طور موفقیت آمیز در معماری توسعه یافته اند، اما فقدان کمیت های زیاد منابع طبیعی می تواند سبب ایجاد مشکلات زیستی شود. این مطالعه بر روی این طرح پیشنهادی متمرکز می باشد که این روند منفی می تواند با طراحی معماری به حداقل رسانیده شود. هدف این مطالعه، تبیین معماری بهینه ساختمان های اداری مرتفع در طی فرایند طراحی اولیه می باشد که مصرف انرژی در رابطه با شرایط آب و هوایی منطقه ای کاهش خواهد داد. پارامترهای طراحی خارجی در این مطالعه شامل اشکال ساختمان، پنجره و جهت گیری های ساختمانی می باشد. هنگامی که معماری با اقلیم منطقه ای مرتبط می باشد و روش شناسی طراحی منطقی تر به بار می آورد. در حقیقت، برنامه ریزی نامتعادل، که فقدان ویژگی های منطقه ای در رابطه با طراحی معماری می باشد. به منابع طبیعی اضافی برای حفظ شرایط داخلی راحت مطلوب نیاز دارد. بنابراین کاربرد طراحی معماری تلفیقی با طبیعت منطقه ای بایستی نخستین مرحله طراحی معماری باشد. این رویکرد زبان طراحی معماری، بایستی یک نقطه آغاز برای حفظ برنامه ریزی دراز مدت برا مبنای مفهوم اکولوژیکی باشد.

کلیدواژه ها:

اصول طراحی ، جهت گیری ساختمان ، شکل ساختمان ، اقلیم منطقه ای اکولوژی