نقش اندیشه های بنیادین در طراحی و معماری تادایوآندو

اگر معماری را چونان یک متن که دارای کلامی ویژه است بپنگاریم، آنگاه می توان گفت که معمار بیش از آنکه متن خود را با عناصر معماری بسازد آنرا در کله می نویسد و می اندیشد. اینجاست که متن های نوشته شده معماران، حاصر دغدغه ها و تفکرات آنهاست؛ از اینروست که با خواندن نوشته هایشان به این نکته پی می بریم که آنها معماری را چگونه می نویسد. اگر نیچه و دیلتای فیلسوفان زندگی اند، بی شک آندو معمار زندگی است. او به دنبال فضای زندگی است. فضایی که در آن زندگی روزانه جاری باشد و بتوان روابط میان انسان و چیزها را بازسازی کرد.این فضا یک فضای بنیادین است. فضایی که صرفا عملکردی نیست، بلکه بیشتر حامل معناست و به رویه های ژرف وجود می پردازد. این فضا، نماد زندگی روزانه است. آنچه که در کارهای آندو خودنمایی می کند توازن معماری با طبیعت و پرداختن به مفاهیم متافیزیکی است. هدف معماری، تحقیق بخشیدن به الگویی سه بعدی جهان است. از این روست کا متافیزیک، کلمات را برای خلق یک الگوی جهانی است. اما به واسطه ی صراحت اش، الگوهای ایستایی ایجاد می کند و هیچ چیز خطرناک تر از یک نظم ایستا نیست.

کلیدواژه ها:

آراء و نظریه ، فرم ، هندسه ، نور ، نوگرایی ، مصالح ، فناوری