بررسی تطبیقی حس تعلق به مکان و ارتباط حیاط در آپارتمان های کوچک و خانه های حیاط دار،در شهر ملایر

خانه های شهرستان ملایر با توجه به موقعیت شهری و اقلیمی بیشتر به صورت پیوسته به هم با حیاط های خصوصیبزرگ و نور کافی ساخته شده بودند. اما آپارتمان ها و حضور این سبک زندگی در شهر با هجوم مواردی چون هزینه واستفاده بیشتر از فضا جهت سوددهی مواجه شده است. در پژوهش موجود به معضلات واحد های کوچک آپارتمانی واقعدر نقاط مختلف شهر که با عدم آرامش وآسایش برای ساکنین و عدم نور وتهویه طبیعی در این خانه ها پرداخته شدهاست. با توجه به حس تعلق به مکان وارتباط آن با روحیات انسان باید مواردی را چون محرمیت و آسایش وهمچنیناستفاده بهتر از نور وفراهم ساختن مکانی مناسب جهت زندگی بهتر و سالم تر برای ساکنین این شهر همچون خانه هایسنتی و همچنین، خانه های نسبتا قدیمی در نظر گرفته می شد. چگونگی ایجاد حس تعلق به مکان را طراحانومعماران گذشته رعایت می کرده اند، اما در معماری امروز در جستجوی این حس تعلق و آرامش برای ساکنین هستیم.در پژوهش موجود به کیفیت حیاط و ارتباط برقرار کردن بهتر ساکنین با حیاط اشاره شده است. با توجه به مطالعاتمیدانی و کتابخانه ای اعم از مقاله وکتاب ومجله و همچنین، تجربه زندگی در این دو محیط وارتباط با استفاده کنندگانو اقشار جامعه به نتایجی چون برنامه ریزی بهتر برای واحدهای آپارتمانی و اجبار در استفاده از مصالح مناسب جهتعایق بندی صوت و مصالح مرغوب در آپارتمان های در حال ساخت رسیدیم.

کلیدواژه ها:

خانه های حیاط دار ، واحد های کوچک ، آرامش و آسایش ، حس تعلق به مکان