تجلی حکمت متعالیه صدرایی در معماری ایران با رویکرد احیای هویت معماری

هرچند در دوره اسلامی فیلسوفان و عرفا آثار هنری را بنا ننهاده اند، اما تیوری های آنها در پدید آمدن آثار این دوره موثربوده است. افکار ملاصدرا در فلسفه بدون تردید یکی از غنیترین تفکرات میباشد که شناخت آنها و بررسی تفکراتش درشهرسازی و معماری آن دوره به طورکلی می تواند تاثیرپذیری را در اغلب بناهای اسلامی مورد استناد قرار دهد. واکاویتوصیفی تحلیلی و گردآوری داده ها با مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و تحلیلی به این نتیجه منتهی میشود که در زمینهشهرسازی و معماری این تفکرات در توسعه و نحوه شکل گیری آثار معماری بهویژه در شهر اصفهان ازلحاظ کالبد عناصرشهری متجلی میشود و از دیدگاه ریز بینانهتر در معماری نظریه وحدت وجود در هندسه های اسلیمی و کاشی کاری ها وفضاها و در بازار و عناصر شکل دهنده آن وجود دارد. اصل تشکیک نیز در نورپردازی های عالم مثال در باغ سازی و نقوشگنبد به اجرا درآمده و بدون تردید معانی که ملاصدرا آنها را باور دارد در آثار معماری و طراحی شهری در دوره خودبه کاررفته است و ارتباط متقابلی که میان هنرمند و اثر هنری و این تفکرات دیده می شود در هر بعدی از ابعاد معماریجلوه گر شده است.

کلیدواژه ها:

اندیشه صدرایی ، حکمت متعالیه ، ملاصدرا ، معماری