بررسی تاثیر معماری محیط اطراف بر رفتار روانشناختی کودکان معاصر

کودک امروزی به دلیل معماری خاص شهری و در کنار آن تربیت های خاص، کمترین میزان تعامل و برخورد را با اطرافیاندارد و متاثر از بی نظمی معماری شهری و فشارهای روانی حاصل از آن، دچار مشکلات عدید ه ای است. کودکان و نوجوانان بهعنوان اعضای جامعه ما با مجموعه ای از خواسته ها و نیازهای خاص خود، استفاده کنندگان محیط ساختگی ما می باشند.کودک دوست دارد فضایی قابل تغییر در اختیار داشته باشد تا بتواند ردپایی از خود در آن به جای بگذارد و بدین ترتیب نقاطمشابه ویژه خود را به وجود آورد. به نظر می رسد با توجه به این که در تعالیم اسلامی نیز توجه ویژه ای به دوران کودکی شدهاست با این وجود در طراحی فضاهای شهرها توجه چندانی به فاکتورها و شاخص های مناسب کودکان نمی شود. این مقاله درتلاش است تا ویژگی های فضاهای شهری متناسب با روحیات و نیازهای کودکان (شهر دوستدار کودک) را بیان نموده و ازاین رهگذر معایب موجود در شهرهای کنونی ما که احساس بیگانگی، گم گشتگی، افسردگی و ... را برای کودکان به همراهدارد، آشکار نماید. در پایان با معرفی نمونه هایی در این زمینه این نتیجه حاصل می شود که می توان فضاهایی طراحی کردکه انتظارات کودکی کودکان را برآورده ساخت و در یک ارتباط منطقی با کودک و شرایط او به نیازهایش پاسخ داد.

کلیدواژه ها:

معماری ، محیط ، روانشناسی ، کودک