ارایه الگوی پژوهشی در طراحی مرکز استعداد یابی با رویکرد آموزش اکتشافی

امروزه با فشردگی رقابت ها و تخصصی شدن امور، کشف استعداد و ایجاد بستری جهت رشد خلاقیت افراد ضرورتی اجتناب ناپذیر می باشد. طبق نظریه های انگیزشی مدیریتی افراد موفق کسانی هستند که در مسیر استعداد خود هدایت شده و به فعالیتی که انجام می دهند علاقمند باشد. با توجه به اهمیت سنین کودکی در رشد و یادگیری افراد، بدیهی است که علاقه و استعداد افراد می بایست در سنین کودکی شناسایی شده وامکانات و بستر لازم جهت رشد مهارت های آنها در طول زندگی فراهم شود. این مقاله به مطالعه و بررسی یک مرکز استعداد یابی کودکان به بیان الگویی جهت کشف استعداد و علاقه کودکان خواهد پرداخت. بطوری که با فراهم نمودن امکانات محیطی و نه لزاما از طریق آموزش مستقیم، بلکه از طریق روش اشباع یعنی مواجه نمودن کودک با محیط خلاق، استعداد و علاقه وی شناسایی می شو. در این مقاله از روش روانشناسی محیطی گشتالت و آموزش تفکر واگرا در فرایند کشف استعداد کودکان بهره گرفته شده است. ارزشیابی کودکان در این روش، با رویکرد شناخت گرایی انجام خواهد شد. در این محیط کودک آزادانه می بیند، تجربه می کند و نیازهای خود را برآورده می نماید. این درحالی است که کودک متناسب با استعدادش در اثر مواجه با محیط، می فهمد و نمی آموزد. در نهایت با ارایه یک مطالعه موردی تاثیر این روش بر میزان رشد استعداد وهوش کودکان توسط تجزیه و تحلیل آماری، مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

استعداد کودکان ، محیط خلاق ، گشتالت ، پرورش خلاقیت