تبیین نقش انرژی و اقلیم در شکلدهی به فضای معماری و فضای شهری ایران ،نمونه موردی (شهرستان دره شهر)

انسان همواره برای بهتر زیستن به دنبال شرایط آب و هوایی مناسب اقلیمی است، زیرا بین انسان و محیط اطرافش وابستگی پایداری وجود دارد. این پژوهش با استفاده از داده های معدل آب و هوایی 25 ساله (1951-1975) دما و رطوبت نسبی ایستگاه سینوپتیک شهر دره شهر و بهره گیری از مدل شاخص دمای مؤثر، شاخص زیست اقلیمی (الگی)، شاخص زیست اقلیمی ساختمانی (گیونی) به ارائه راهکارهای طراحی پایدار پرداخته است. شهر دره شهر از توابع استان ایلام به عنوان شهری با اقلیمی خاص به عنوان نمونه موردی این پژوهش انتخاب و به دلیل برخورداری از شرایط بحرانی نیاز به کنترل مشکلات سرمایشی و گرمایشی ناشی از عدم طراحی اقلیمی مناسب، زمینه انجام این تحقیق را فراهم آورده است. مصرف انرژی ساختمان ها در فصل سرد افزایش می یابد و نیاز به صرفه جویی انرژی را دارد.و همین مسئله در تابستان مشکل ساز است. لذا این پژوهش جهت رسیدن به راهکار پایداری متناسب باشرایط اقلیمی رهنمودهایی از جمله استفاده از مصالح ساختمانی با ظرفیت حرارتی بالا، تعیین جهت مناسب استقرار ساختمان ها، محافظت ساختمان در برابر باد، باران و ...را مناسب قلمداد می کند. نتایج حاصل در چهارچوب معماری پایدار قرار گرفته و عناصر پایداری در منطقه با توجه به عملکرد و وسعت زمین مورد نظر طراحی ساختمان پیشنهاد گردیده است. نتایج حاصله نشان می دهد آسایش حرارتی در دره شهر طی شب های زمستان کم بوده و عکس همین در روزهای تابستان مسئله ساز است و تنها در برخی از ماه ها آسایش حرارتی در روز امکان پذیر می باشد.راهکارهای بدست آمده علیرغم منطقه ای بودن تحقیق، قابل توسعه و تعمیم بر مناطق دیگر نیز خواهندبود.