بازشناسی مولفه های محله اسلامی گامی به سوی توسعه ی پایدار محلی

دیدگاه توسعه پایدار، حل مشکلات شهری را استفاده از نیروهای توانمند درون زا در محلات شهری می داند. در خردترین واحد شهری یعنی محله، ابعاد زندگی ملموس تر بوده و توجه همه جانبه و جامع نگر، گریز ناپذیر به نظر می رسد. یکی از خصایص بسیار بارز شهر نشینی و شهرسازی معاصر افول برخی ارزشهای کیفی زندگی شهری از جمله ارزش های اجتماعی فرهنگی و زیبا شناختی و ارزش های مکانی می باشد. و ساخته های امروزی اغلب با فرهنگ سرشت و نیازهای ساکنین شهرهای ما سازگاری نداشته و احساس دل آزردگی غریبی و دلتنگی را با آنها به ارمغان می آورد . دلیل آن را می توان نفوذ معماری و شهر سازی غرب و از هم پاشیدن ساختار محلات و مرکز محلات شهری دانست. در پی این تحولات و مطابق با ایدئولوژی جامع دین اسلام و مبانی فلسفی آن، مفهوم شهر و شهرسازی اسلامی به عنوان یک مقوله جدید در شهرسازی در سطح جهان و بویژه در کشورهای اسلامی مطرح شد که بطور ملموسی در امور کالبدی ساخت و طراحی شهرها نمود پیدا کرده است. از سوی دیگر با مطرح شدن نظریه توسعه پایدار در اواخر قرن بیستم و در پی آن شهرهای پایدار، مباحث مربوط به رابطه میان انسان، محیط زیست و توسعه، به طور جدی در معماری و شهرسازی برای ایجاد تعادل میان سطوح متنوع زیستی با درک از محیط آغاز شده است. در این راستا، ابتدا به بیان مفاهیم و اصول کلی توسعه پایدار، تبیین چارچوب نظری توسعه پایدار محلی وشناسایی مولفه های محله اسلامی و در نهایت به مقایسه اصول توسعه پایدار محلی با مولفه های محله اسلامی خواهیم پرداخت و در نهایت وجه اشتراک اصول این دو دیدگاه را بیان خواهیم کرد. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر داده ها و منابع کتابخانه ای وبررسی های میدانی می باشد.

کلیدواژه ها:

محله اسلامی ، توسعه پایدار ، توسعه پایدار محلی ، مولفه های محله اسلامی ، شهر اسلامی