نقش برنامه ریزی شهری جدید در تحقق توسعه ی پایدار شهری

بحث توسعه پایدار، در دهه ی پایانی قرن بیستم، در پی شکست مکاتب مختلف برنامه ریزی از جمله مدرنیسم و پسامدرنیسم، در عدم توانایی به شرایط مطلوب زندگی و آثار مخرب بر محیط زیست جهانی، ملی، منطقه ای و محلی پا به عرصه وجود گذاشت. بی شک برای نیل به مبانی پایه ای این نظریه نقش استراتژیک دولت ها در برنامه ریزی ها و سیاست صحیح کاربری اراضی ضروری است.برنامه ریزی های شهری که تا کنون صورت گرفته اغلب ، مثبت ارزیابی نمی گردد، بلکه چهره ای نازیبا در برابر محیط زیست شهری عرضه نموده و با فرهنگ فن گرایی ساختارهای زیستی و اجتماعی را نشانه رفته است، که پیامدی جز ناپایداری و عدم تعادل در زیرساخت های طبیعی، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی نداشته است.این مقاله ضمن معرفی نظریه ی توسعه پایدار و توسعه پایدار شهری، با عبرت گیری از گذشته و درخواست تجدید نظر در مبانی نظری برنامه ریزان حرفه ای، منشوری واحد برای برنامه ریزان شهری ارائه خواهد داد و نوعی شهرهای فشرده و یا دهکده های شهری را پیشنهاد می نماید.

کلیدواژه ها:

توسعه ی پایدار ، توسعه ی پایدار شهری ، یرنامه ریزی شهری ، محیط زیست