راهکارهای افزایش امنیت درمحلات مسکونی در راستای توسعه پایداری (نمونه موردی:محلات بافت تاریخی ایران)

محلات مسکونی با ساختار کالبدی و کارکرد اجتماعی اش عرصه مطلوبی برای رشد و بالندگی جامعه است و با توجه با این ویژگی باید بتواند محیط امن و سالم را فراهم کند. امنیت از جمله مهمترین نیازهای بشری برای ادامه حیات است، به ویژه در ساحت اجتماعی، امنیت یکی از مقاصد اصلی و یکی از مهمترین عوامل موثر بر حفظ انسجام اجتماعی و عامل تعیین کننده حضور انسان در فضاهای شهری است. یکی از راه های برقراری امنیت از طریق مداخلات در کالبد شهرهاست و البته مهمتر از کالبد هر مکانی روح غالب بر آن مکان است که ناشی از روابط اجتماعی و مردمی است که به یکدیگر وابسته هستند، یعنی کالبد بر رفتارها تاثیرگذار است و رفتار بر نحوه ی استفاده از کالبد شهر تاثیر می گذارند. امنیت، ارتباط مستقیمی با فضا و ساخت و ساز شهری دارد. لذا بررسی جنبه های کیفی و کمی امنیتی، چه از لحاظ کالبدی و چه از لحاظ اجتماعی در داخل هر یک از فضاهای شهری امری ضروری است. هدف از این پژوهش، جستجوی معیارهای کالبدی و معنایی در فضاهای شهری به منظور یافتن راهکارهایی جهت افزایش حس امنیت در این محیط ها می باشد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی بر مبنای تحلیل عوامل تاثیرگذار در بافت تاریخی ایران به عنوان نمونه موردی انجام شده است تا با بررسی این ویژگی ها در راستای کاهش مشکلات اجتماعی برای نسل های آینده ی اقدامات لازم صورت پذیرد.)

کلیدواژه ها:

امنیت ، محلات مسکونی ، توسعه پایداری