انعطاف پذیری طرح های ساختاری راهبردی بستر تبلور عدالت در جهانبینی اسلامی

شهر محصول روابط و مناسبات پیچیده اقتصادی و اجتماعی است و ناهمگونی فضایی آن بازتاب فرایندهای درهم بافته ی فرهنگی-اجتماعی و سیاسسی اقتصادی در طی تاریخ در بستر طبیعت بوده است. با توجه به ضرورت هماهنگی رویکردهای توسعه شهری با بستر و شرایط محیطی در رویکردهای نوین برنامه ریزی توسعه شهری، این مقاله به بررسی ارتباط مابین عدالت در جهانبینی اسلانی و انعطاف پذیری پیشنهادات در نظریه طرح های ساختاری راهبردی می پردازد. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و ابزار پژوهش، مطالعه اسنادی کتب و مقالات مرتبط است. در همین رابطه به منظور شناخت ابعاد عدالت در جهانبینی اسلامی، بر منابع دست اول از جمله قرآن تاکید می گردد. همچنین به منظور شناسایی مفهوم انعطاف پذیری در رویکردهای نوین شهرسازی ضمن بررسی نظریه طرح های ساختاری راهبردی، جایگاه انعطاف پذیری در این طرح ها مورد بررسی قرار می گیرد. با توجه به تاکید مقاله بر انعطاف پذیری در پیشنهادات طرح های ساختاری راهبردی، در نهایت یک چارچوب کلی در خصوص نحوه ی تعامل جهانبینی اسلامی و تهیه طرح های توسعه شهری ارائه گردیده و راهکارهایی به منظور لحاظ عدالت در طرح های توسعه شهری با لحاظ انعطاف پذیری ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

عدالت ، برنامه ریزی راهبردی ، برنامه ریزی ساختاری راهبردی ، انعطاف پذیری ، جهانبینی اسلامی