راهکارهایی برای افزایش تعاملات اجتماعی در مجتمع های تجاری-تفریحی در راستای پایداری اجتماعی

فضاهای تجاری جزو بخش های مهم شهرها بوده و علاوه بر نقش اقتصادی،محلی برای شکل گیری تعاملات اجتماعی بوده است. در گذشته بازار علاوه بر محل انجام فعالیت های مختلف اقتصادی، مهمترین محور فضایی در حیات اجتماعی بود. اما در طول زمان، جایکاه بازارهای سنتی در شهرهای ایران به شدت تضعیف شده و از طرفی فضاهای تجاری جدید نیز نسبت به سبک گذشته ناتوان مانده اند و نقش اجتماعی آن ها نسبت به نقش اقتصادی آنها کمرنگ تر شده است. از دیدگاه عینی و مادی فضای شهری بستری است که روابط اجتماعی و حیات مدنی در آن جریان مییابد. فعالیت های تفریحی جمعی در فضای شهری می تواند یکی از مهمترین بسترهای ایجاد تعاملات اجتماعی و ارتقاء سطح فرهنگی جامعه باشند. قوام و دوام جامعه به روابط اجتماعی و تعاملات اجتماعی کمیت و کیفیت آن بستگی دارد. پایداری اجتماعی نقش مهمی در یافتن راه حل هایی برای تاثیر متقابل گروه های اجتماعی بر هم ایفا میکند که میتواند به خلق راههای پایدار زندگی در یک جامعه کمک کند. پایداری اجتماعی در واقع بخش غیر کالبدی معماری پایدار است. برآوردن نیازهای انسان، افزایش کیفیت زندگی او و استفاده از تمام ظرفیتها در بهبود وضع او از اهداف پایداری اجتماعی است. احساس امنیت در چنین فضایی از موثرترین عواملی است. احساس امنیت در چنین فضایی از موثرترین عواملی است که میتواند حضور شهروندان در جامعه را بالفعل گرداند. لذا عوامل موثر در ایجاد حس امنیت در مجتمع های تجاری باید مورد توجه خاص قرار گیرد. هدف پژوهش حاضر، جستجوی معیارهای کالبدی و معنایی مجتمع های تجاری به منظور افزایش حس امنیت و ایجاد کانون فعال شهری در راستای پایداری اجتماعی است. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی با بررسی مفاهیم پایداری اجتماعی، به مطالعه زمینه های تاثیرگذار افزایش حس امنیت در فضاهای عموم میپردازد.

کلیدواژه ها:

فضاهای شهری ، فضای تجاری ، پایداری اجتماعی