سیر تحول طراحی ایستگاههای راه آهن ایران

احداث راه آهن ایران ، جدا از برخی انگیزه های سیاسی در تاسیس اولیه اش، به جرات می توان گفت از مهمترین زیرساخت های توسعه ایران معاصر به شمار می آید. در این میان ابنیه راه آهن خصوصا ساختمان هایی که در دهه های آغازین صنعت راه آهن در ایران ساخته شده اند چه به لحاظ طراحی و ساخت و به لحاظ اهمیت نوستالژیک در زمان حاضر واجد اهمیت بسیار می باشند. یکی از دیگر جنبه های اهمیت ابنیه تاریخی راه آهن، پیروی اکثر آنها از یک سبک غالب معماری است به نحوی که حتی مخاطبین عام نیز زیبائی این هماهنگی را درک می کنند.. در این مقاله ، به بررسی سبک های معماری عمارتهای راه آهن ، و شناخت ویژگی ها و تزئینات معماری آنها برای رسیدن به یک سیر تحول طراحی در این زمینه پرداخته میشود ،که به صورت موردی ابنیه ایستگاههای تهران ، مشهد ،تبریز ، سمنان و اهواز مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است در این تحقیق از روش استدلال قیاسی و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد که معماری ایستگا ههای راه آهن را می توان به دوره های پهلوی اول و برروی کار آمدن رضا خان و میل وی به ساخت ابنیه ی با شکوه و نشاندهنده قدرت شاهانه در تمامی ابنیه در حال ساخت کشور ،و در همین راستا نفوذ سبک نئوکلاسیک آلمان و اکسپرسیونیسم ، و دوره پهلوی دوم و ساخت ابنیه با سبک کلاسیک و گوتیک و دوره بعداز انقلاب تقسیم کرد ، که نشان از تاثیر زمان ، محل ، و دوره های حکومتی در ساخت عمارت راه آهن است .

کلیدواژه ها:

عمارتهای راه آهن ، سیر تحول طراحی ، سبک غربی ، پهلوی