امنیت و تعاملات اجتماعی (مطالعه موردی: محله های حصار و شکریه شهر همدان)

شهر بارزترین نمود تمایل و نیاز بشر به حیات مدنی و زندگی اجتماعی است، حیاتی که از مجموعه برخوردها و روابط رودروی مردم با محیط عینی پیرامون، با خود و با دیگران شکل می گیرد، حیاتی که سبب می شود شهر همچون موجودی زنده در گفتگویی چند سویه با ساکنان و ببیندگانش قرار گیرد. اصولاً شهری زنده است که تجربه ها و انباشت های فرهنگی و اجتماعی ساکنانش، در آن موقعیت ها و مکان هایی برای تجلی بیابند؛ در این موقعیت ها و مکان هاست که احساس و ادراک شهری شکل می گیرد، فضاهای عمومی شهرها مهم ترین این موقعیت ها و مکان ها هستند که از دیرباز بستر کالبدی حیات مدنی و تعاملات اجتماعی شهروندان بوده اند. از این رو با توجه به اهمیت و تاکید بر تعاملات اجتماعی انسان در فضای عمومی شهری، مقاله حاضر در پی دستیابی به میزان و نقش امنیت به عنوان فاکتور مؤثر در شکل گیری تعاملات اجتماعی در محله های مسکونی است. گردآوری داده های لازم برای آزمون فرضیه های تحقیق، با استفاده از ابزار پرسشنامه و مراجعه به محدوده مکانی مورد مطالعه صورت گرفت. توزیع پرسشنامه بین 168 نفر از از ساکنین مناطق مورد مطالعه در شهر همدان(حصار و شکریه) به عنوان نمونه مورد مطالعه، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انجام شد. در بررسی نهایی که با استفاده از همبستگی پیرسون انجام گرفت امنیت به عنوان یکی از عوامل مؤثر در شکل گیری تعاملات اجتماعی با Sig= 0/03 ارتباط معناداری با هم دارند و با افزایش اطمینان شهروندان از امنیت محله خود، جنب و جوش و سرزندگی و تعاملات افزایش می یابد. برای سنجش امنیت نیز،گویه های که مورد استفاده قرار گرفتند: - اطمینان از امنیت محله خود و عدم ترس و نگرانی - عدم وجود مزاحمت و دزدی، نزاع و دعوا در محله - مناسب بودن روشنایی محله در شب - عدم ترس از قدم زدن در یک مسیر خلوت - رفتن به خرید بدون نگرانی از بروز مزاحمت، بالاتر از حد متوسط بودند بطور کلی پاسخگویان امنیت را در هر دو محله در سطح بالایی ارزیابی کردند.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، تعاملات اجتماعی ، امنیت ، محله