تبیین مدل مفهومی برای ارتقاء شهر با توجه به شهر دوستدار کودک و تأکید برنیاز وکاربری های مورد نیاز کودکان

شهرها و محیط های شهری چیزی فراتر از مجموعه ای از ساختمان ها هستند که توسط خیابان ها و پارک ها از هم جدا شده اند. بدون شک شهرها برای مردم و درباره مردم هستند.متاسفانه شهرهای امروزی ما به شدت از نظر رنگ فقیر هستند و حضور رنگهای شاد و زنده در فضاهای سرد و خاکستری و دودآلود کمرنگ است.شهرها بدون توجه به نیاز های کودکان و کاربری های مورد نیاز آنها می باشد .کودکان به عنوان حساس ترین اقشار جامعه نیازمند شرایط ویژه ای برای پرورش هستند. از این رو پژوهش حاضر از طریق روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از مطالعات و اسناد کتابخانه ای بر آن است با بررسی نیاز های کودکان و کاربری های مورد نیاز آنها و همچنین معرفی این موارد به برنامه ریزان شهری، توجه مسئولین را به این قشر حساس و آسیب پذیر جامعه جلب نماید.و درپایان چنین نتیجه می شود ،تعبیه فضاهای بازی که صرفاً میتواند پارک نباشد،دبستان ها و کاربری های دیگر اگر با توجه به نیاز کودکان طراحی شود کمک شایانی به رشد و شکوفایی آنها می نماید.

کلیدواژه ها:

شهر ، برنامه ریزان شهری ، کودک ، کاربری های مورد نیاز کودک