نقش شهرهای کوچک و میانی در تعادل ناحیه ای ( مطالعه موردی : شهر زاغه )

در سال های گذشته، عمده مباحث مطالعات شهری – منطقه ای در جهان بویژه در کشورهای در حال توسعه، برضرورت شناخت و تحلیل اهمیت نواحی متروپلیتین، شهرهای بزرگ و بعضا شهرهای جدید تاکید داشته است. در کشورهای کمتر توسعه یافته، توزیع فضایی جمعیت نامتناسب است و تمرکز جمعیت در چند مرکز کلان شهر و بزرگ شدن یک یا چند شهر در مقابل شمار چشمگیری از سکونتگاه های کوچک، دولت ها را با انگیزه های گوناگون به سیاست های پیشگیری از این پدیده فرا خوانده است هدف از این تحقیق بررسی عملکرد شهر زاغه در استان لرستان و ارزیابی عملکرد این شهر در حوزه نفوذ خود است. توجه به نابرابری های منطقه ای در قالب شاخص ها، از جمله مهمترین ابزارهای برنامه ریزی به شمار می رود که از طریق ان برنامه ریزان قادر به ارزیابی نتایج اجرای برنامه ها در بستر محدوده های جغرافیایی خواهد بود. این مهم به کمک سه پرسشنامه متفاوت شامل پرسشنامه خانوار شهری، پرسشنامه خانوار روستایی و پرسشنامه شورای شهر وشهرداری، انجام شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان از نقش مهم و پررنگ شهر زاغه در منطقه نفوذ خود دارد به گونه ای که با ارائه خدمات (آموزشی، رفاهی، بهداشتی، تجاری) به اهالی روستاهای اطراف مانع مهاجرت هر چه بیشتر روستاییان به مرکز استان شده است.

کلیدواژه ها:

شهرهای کوچک و میانی ، تعادل فضایی ، استان لرستان ، شهر زاغه