بررسی نقش طراحی منظر آموزشی در یادگیری محیطی و افزایش خلاقیت کودکان

در این پژوهش به بررسی نقش طراحی منظر آموزشی در یادگیری محیطی و افزایش خلاقیت کودکان، پرداخته شده است. ابتدا نقش فضاهای بیرونی محیط های آموزشی در یادگیری بیرونی مورد بررسی قرار گرفته است، سپس با در نظر گرفتن اهمیت بازی در دوران کودکی و دسته بندی گرایشات و رویکردهای معماری منظر آموزشی، اصول طراحی منظر آموزشی در جهت افزایش تعامل کودک با محیط ارائه شده است. روش تحقیق در این پژوهش روش توصیفی- تحلیلی می باشد. یافته ها نشان می-دهد، در حیطه آموزش کودکان، بازی، خلاقیت و یادگیری عوامل جدایی ناپذیری هستند. درنتیجه محیط یادگیری کودک باید قابلیت بازی پذیری زیادی داشته باشد. محوطه های محیط های آموزشی به عنوان نهادی برای یادیگری از طریق بازی نیز در همین دسته قرار می گیرد. علاوه بر برنامه های آموزشی در راستای بازی و یادگیری، عناصر محیط بیرونی نیز باید قابلیت انجام بازی های آزادانه و مورد علاقه کودکان را داشته باشد تا آن ها را برای حضور در فضا ترغیب و تشویق نماید. به نظر می رسد نتیجه ی حاصل از بررسی ها بیانگر این مطلب باشد که منظر آموزشی تأثیر به سزایی روی خلاقیت و یادگیری محیطی کودکان دارد و در نتیجه با به کارگیری اصول طراحی منظر و محوطه می توان فضایی خلق نمود که کودکان در کنار تفریح بتواند به طرق عملی در محیط بیرونی تحت آموزش و یادگیری قرار گیرند و خلاقیت خود را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، منظر آموزشی ، یادگیری محیطی ، بازی ، خلاقیت