استراتژی توسعه شهری (CDS) و نقش آن در مدیریت مشارکتی سکونتگاههای غیر رسمی

حاشیه نشینی به عنوان عدم تعادل فضایی توزیع جمعیت، مشکلات متعددی را برای کشور به وجود آورده است . این پدیده در بعضی از جوامع، معلول کشش طبیعی قطبهای صنعتی، شغلی، رفاهی و اداری است و در بعضی دیگر از جوامع، بیکاری و فقرعامل آن است. در دهه های اخیر ساختار مدیریت سکونتگاههای غیر رسمی و رویکرد های سنتی تهیه ی طرحهای شهری به دلیل تمرکز و بوروکراسی اداری از توان لازم برای پاسخگویی به نیازهای روزافزون در این سکونتگاها برخوردار نیست. ادامه ی این وضع، این سکونتگاها را به سمت ناپایداری سوق می دهد لذا ضرورت ایجاد یک نوع مدیریت مشارکتی احساس می شود و برای برون رفت از این موضوع،طرحهای جدید مانند استراتژی توسعه شهری با توجه به تجارب جهانی و موفقیتهای آن نشان داده اند که می توانند کارگشای مناسبی در این زمینه باشند. هدف از انجام این پژوهش ایجاد فرایند نوینی در برنامه ریزی و مدیریت شهری با تکیه بر نقش مردم و سازمان های غیردولتی و ارائه ی فرایند نوینی در برنامه ریزی شهری مناطق حاشیه نشین است . در این پژوهش روش جمع آوری اطلاعات اسنادی- کتابخانه ای بوده و با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و تطبیقی انجام گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که استراتژی توسعه ی شهری می تواند در سکونتگاههای غیر رسمی رویکرد بسیار مناسبی برای مدیریت مشارکتی باشد و آنها را از رویکرد های سنتی فن گرایانه بوسیله ی مشارکتی واقعی و راهبردگرا، دور نماید

کلیدواژه ها:

استراتژی توسعه ی شهری ، مدیریت مشارکتی ، سکونتگاههای غیر رسمی