عوامل موثر در طراحی پارک ها با رویکرد کاهش جرم ( با مطالعه ی پارک کوهسار ملایر )

امروزه با توجه به بحران شهرنشینی در بسیاری از نقاط جهان از جمله ایران تأمین امنیت و ایجاد مکان های امن در سرلوحه برنامه های توسعه قرار گرفته است. جرم معلول عوامل متعددی است که یکی از آنها عوامل کالبدی می باشد. پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی، به کارگیری بهینه محیط مصنوع در راستای کاهش جرایم است. بشر در طول اعصار و قرون، همیشه در پی اتخاذ تدابیری جهت مبارزه با پدیده ی بزه و ناهنجاری اجتماعی و پیشگیری از وقوع آن بوده است. یکی از راهبردهای مهم پیشگیرانه از جرم و ایجاد امنیت روانی در محیط شهری، پیشگیری از طریق معماری شهری و طراحی محیطی است، طراحی مناسب و کاربردی مؤثر از فضا و محیط ساخته شده که منجر به کاهش فرصت های مجرمانه، ترس از جرم و بهبود کیفیت زندگی و موجب امنیت روانی در محیط می شود.مفهوم امنیت اجتماعی و احساس امنیت شهروندان را می توان به عنوان عنصری کلیدی در جهت دستیابی به شهری آرمانی و دور ازآسیب های شهری و کج روی های اجتماعی تلقی نمود.در حقیقت احساس عدم امنیت مانعی جدی در برابر فعالیت های اجتماعی شهروندان به ویژه در مکان های خاص خواهد شد که خود از یک سو موجب تداوم و تشدید ناهنجاری های اجتماعی می گردد و از سوی دیگر تنزل ارزش های هویتی و کاهش سرمایه ی اجتماعی خواهد گردید. لذا بررسی و شناسایی عوامل تاثیر گذار در این راستا از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از انجام این پژوهش بررسی رویکرد مذکور به عنوان یکی از رویکردهای پیشگیری از جرم وهمچنین بررسی و تأثیر عوامل محیط (کالبدی) پارک هادر پیشگیری از جرم است و همچنین به عنوان نمونه موردی پارک کوهسار ملایر بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

طراحی پارک ، پیشگیری از جرم ، طراحی محیط ، امنیت ، فضاهای جرم خیز