طراحی شهری پیاده راه با تاکید برحس تعلق

امروزه کیفیت و جذابیت عرصه های عمومی شهری به یکی ازمهم ترین خواسته های شهروندان و معیارهای سنجش کیفیت و سرزندگی شهرا مبدل گردیده است. در این میان، محدوده های پیاده به دلیل ویژگی های خود در ایجاد تعاملات اجتماعی در عصر ارتباطات مجازی و نیز تحریک اقتصادی نواحی پیرامونی و به عنوان پهنه هایی چند عملکردی که طیف متنوعی از فعالیت ها را در بر می گیرند، از نقش اساسی برخوردارند. فضاهای شهری پیاده مدار، مکانهایی برای حضور شهروندان و مشارکت آنان در زندگی جمعیشان هستند که پرداختن به کیفیات آنها سرزندگیشان را به حداکثر می رساند. باتوجه به اینکه حس تعلق به مکان عامل اساسی در جهت ایجاد فضاهای ماندگارشهری ، ایجادهویت و معنادارشدن محیط زندگی انسان و افزایش مشارکت و تعامل اجتماعی در فضاهای عمومی شهری می باشد انگیزه ای مضاعف در جهت توجه به این کیفیت در فضاهای شهری را باعث می گردد بنابراین نیاز به تقویت حس تعلق به مکان شهروندان به فضاهای عمومی شهری درعصر حاضر احساس می گردد در این راستا ایجاد محورهای پیاده از نخستین اقدامات عملی در باز زنده سازی مراکز تاریخی شهرها بوده است و آثار مثبت فراوانی در ابعاد مختلف اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی به دنبال داشته است. این تحقیق یک نوع تحقیق کیفی است که دراین تحقیق براساس مبانی نظری ومتون مربوط به موضوع به جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای پرداخته شده است وبراساس مدل مفهومی به دست آمده از اطلاعات جمع آوری شده به بررسی و جمع بندی موضوع پرداخته ودر نهایت براساس تحلیل اطلاعات راهکارهایی ارائه شد.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، پیاده مداری ، حس تعلق ، کیفیت محیط