بررسی ضوابط فنی و استانداردهای ویژه در معماری موزه

مطابق اساسنامه شورای بین المللی موزه ها (ایکوم)، موزه موسسه ای دائمی است که به منظور حفظ میراث فرهنگی و هنری و ارتقاء فرهنگی، به شکل های مختلف و خصوصاً از طریق نمایش آموزشی و تفریحی مجموعه های هنری، تاریخی، علمی تکنولوژیکی و اکولوژیکی برای عموم مردم فعالیت می کند. موزه از نخستین ابزارهایی است که انسان برای ثبت تغییرات فرهنگی ابداع کرد. این ابزار مهم، با نیروی کاستی ناپذیر در این زمینه موثر بوده و هست. از جمله ویژگی هر موزه ای، نگرش جمعی در مورد بازدید کنندگان و اشیاء نمایشی است. انسان ها و اشیاء نمایشی که براساس سنت در محیط مشابهی مأوا و سرپناه یافته اند اکنون باید راه خود را در رابطه ای جدید و دائماً در حال تغییر با یکدیگر بیابند. برای مقابله با خطر نابودی میراث فرهنگی و یا این که اشیاء بدون ارتباط با تماشاگر نقشی مطلق بیابند، باید حلقه ی ارتباطی را کشف کرد که معماری بخشی از آن است. ویژگی دیگر موزه پویایی آن است. اشیاء نمایشی به این منظور گرد هم جمع نشده اند که در مابقی عمر خود طاقچه ای در یک موزه اشغال کنند، بلکه باید زندگی جدیدی را در میان مصاحبین، چه بازدید کنندگان و چه سایر اشیاء نمایشی، آغاز کنند. معماری موزه باید شرایطی را ایجاد کند که بر جدایی تاسف بار گذشته از آینده و زنده از مرده فائق آید و یا به صورت دقیق تر آن را از میان بردارد. لذا در این مقاله تلاش شده تا استاندارهای ویژه ای که برای معماری موزه نیاز است بازخوانی و طبقه بندی شود. در این مقاله از روش مطالعه کتابخانه ای با استفاده از ابزاری چون اینترنت و فیش تحقیقاتی و همچنین مطالعه گزارش پژوهش های میدانی در گالری های موزه ها با تاکید بر تکنیک مشاهده استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

گالری ، ویترین ، نوفه ، نور ، دما ، رطوبت