تاملی بر راهکارهای معماری بومی شهرستان چالوس در استفاده از منابع تجدیدپذیر

در پژوهش حاضر سعی بر آن شده است تا با تکیه بر دانش معماری بومی شهرستان چالوس، راهکارها و فنون منابعتجدیدپذیر در آن استخراج شده، به طوری که با استفاده از رهآورد معماری بومی مناطق مرطوب و ساحلی کنارهی دریایخزر و بالاخص شهرستان چالوس بتوان معیارهایی را جهت ساخت بنایی با هویت بومی شناسایی کرده و در جهت استفادهحداکثر از منابع تجدیدپذیر اقدام نمود. بدین صورت که پاسخگوی این سوال باشد که تاثیر اجرای فنون معماری بومیچالوس بر مبانی استفاده از منابع تجدیدپذیر به چه صورت بوده است. روش تحقیق به صورت کتابخانه ای و کسب اطلاعات ازطریق بازدید و مطالعات میدانی بوده که هدف از آن دستیابی به اصل حفاظت از منابع تجدیدپذیر در معماری بومی شهرستانچالوس می باشد. شناخت ابنیهی بومی جهت بررسی نیاز آنها به منابع غیر فسیلی ضروری بوده است. همچنین شناختمبانی کار با اقلیم نیز بسیار حایز اهمیت خواهد بود؛ چرا که وقایع مسایل اقلیمی چهره ای دو وجهی دارند که شامل ابعادمطلوب و نامطلوب اند. در نهایت می توان به این مهم دست یافت که عناصر کالبدی معماری بومی چالوس چون گربه رو،کرسی چینی، سقف شیبدار، مصالح مورد استفاده در بنا و حتی فضای سبز محوطه می تواند در جزییات ساخت بر رویاستفادهی بهینه تر از منابع تجدیدپذیری چون باد، نزولات جوی و انرژی خورشیدی تاثیرگذار باشند.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، منابع تجدیدپذیر ، اقلیم ، شهرستان چالوس