ارزیابی نابرابری فضایی شاخصهای توسعه در بخش مرکزی شهرستان جوانرود کرمانشاه

شناخت نابرابری فضایی و عدم تعادل های منطقه ای در سطوح مختلف جغرافیایی و سیاست گذاری در جهت رفع و کاهش آن از مقولات بسیار مهم برنامه ریزی منطقه ای محسوب می شود. نابرابری فضایی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی/محیطی قابل بحث است. از اینرو، نیل به پیشرفت و توسعه فراگیر در آینده، مستلزم شناخت نابرابری های مناطق و نواحی است. در این راستا، تحقیق حاضر که از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد با هدف بررسی وجود نابرابری فضایی از لحاظ شاخصهای توسعه یافتگی بین سکونتگاه های روستاهای بخش مرکزی شهرستان جوانرود و بررسی اختلاف شاخص های توسعه یافتگی در نواحی مختلف سکونتگاهی این بخش طراحی شده است. بدین منظور جهت جمع آوری داده های لازم برای تحقیق علاوه بر داده های کتابخانه ای و اسنادی از پرسشنامه محقق ساخته در سه بعد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی و دو دسته شاخص های ذهنی و عینی استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون، واریانس یکطرفه و آزمون مقایسه میانگین دوجامعه (t) انجام شده که نتایج تحقیق موید وجود نابرابری فضایی در شاخص های توسعه در سکونتگاه های روستایی بخش مورد مطالعه است. بیشترین اختلاف در مورد شاخص های مسکن، محیط زیست و بهداشت است و روستاهای فولادی علیا و کانی گوهر با روستاهای دیگر اختلاف بیشتری نشان می دهند و بیشترین اختلاف شاخص های توسعه بین فولادی علیا و ساروخان است.

کلیدواژه ها:

نابرابری فضایی ، توسعه ، جوانرود