بررسی چالش ها و موانع مدیریت شهری در ارتقای اخلاق شهروندی در کلانشهر تهران

در عصر حاضر شهرنشینی به عنوان یک پدیده اجتماعی ، یکی از ضروریات زندگی محسوب می شود. شهرها به عنوان مراکز سکونتی دارای کالبد و کارکردهای متفاوتی هستند. اداره امور شهر و رسیدگی به خواست ها و انتظارات شهروندان، نیازمند وجود بسترها و زمینه هایی است که فارغ از دخالت قدرت سیاسی، حوزه حقوق مدنی افراد و گروه-ها را در بر می گیرد. در چنین فضا و بستری است که شهروندی زمینه بروز و ظهور پیدا می کند.در این راستا طی دهه های اخیر، بسیاری از استراتژی های برنامه ریزی بر ترویج نوعی نگرش مشارکتی به منظور تشویق مدیریت و برنامه ریزی از پایین به بالا با تاکید بر اجتماعات محله ای و نظارت بر اقدامات توسعه ای تاکید داشته اند. به واقع باید گفت محله ها بارزترین مکان تجلی حیات اجتماعی شهرها هستند که بستر مناسبی برای حضور مردم و مشارکت آنان را در اداره امور شهر و تحقق حاکمیت محلی فراهم می آورند که این امر جز از طریق تقویت اخلاق شهروندی و تفکر شهروندی حاصل نخواهد شد.مطالعه حاضر، به بررسی چالش ها و موانع پیش روی مدیریت شهری در ارتقای اخلاق شهروندی با تاکید بر فقدان نقش نهادهای مدنی و حوزه های عمومی در بستر گذار به مشارکت مطلوب از سوی شهروندان، می پردازد.در این میان، علل و عوامل چندی مانع از تحقق نظام فوق می شوند که در این مقاله سعی شده است که با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از شیوه های تحقیق مرور متون و منابع، ضمن بررسی و ریشه یابی مساله مورد نظر، راهکارهایی برای رفع موانع موجود و شکل گیری مدیریت منسجم شهری جهت آموزش اخلاق شهروندی، حقوق و مسیولیت ها در سطوح مختلف سیاست گذاری، برنامه ریزی و اجرا با تاکید بر شهر تهران ارایه شود.

کلیدواژه ها:

اخلاق شهروندی ، شهروندان ، جامعه مدنی ، مدیریت شهری ، مشارکت شهروندی