جایگاه برنامه ریزی شهری در برنامه های ملی و منطقه ای

برنامه ریزی شهری فرآیند های ذهنی و عملی یک سری تصمیم های سنجیده در امور شهری است که با رعایت قیودات خاص خود شیوه و شکل رابطه انسان را با محیط شهری در قالبی بهینه طراحی و طبقه بندی می کند. این نوع برنامه ریزی در واقع پس از برنامه ریزی ملی و منطقه ای قرار دارد و به عنوان پایین ترین درجه برنامه ریزی است (برنامه ریزی محلی). ساختار نظام برنامه ریزی ایران همانند سایر کشور های در حال توسعه، متمرکز یا بالا به پایین است که در نتیجه برنامه ریزی شهری به عنوان برنامه ریزی محلی تابع تصمیم گیری ها و اوامر طرح های بالایی نظیر ملی و منطقه ایست. هدف این نوشتار باز تعریف نظام و ساختار برنامه ریزی در ایران و معرفی و توضیح انواع برنامه ریزی است. باور این پژوهش این است که ارتباطی تنگاتنگ میان برنامه ریزی شهری و برنامه ریزی در سطوح بالاتر قرار دارد. روش تحقیق در این پژوهش بر اساس روش توصیفی-تحلیلی بوده که از منابع اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که نه تنها برنامه ریزی شهری نقشی مهم و اساسی در اجرایی کردن برنامه های ملی و منطقه ای دارد و بلکه در واقع نمود عینی آنها در قالب طرح های جامع و تفصیلی شهرهاست.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، برنامه ریزی ملی ، برنامه ریزی منطقه ای ، نظام برنامه ریزی ایران