بررسی مفهومی فضای معماری و موسیقی از نظر فارابی

مشخصات نویسندگان مقاله بررسی مفهومی فضای معماری و موسیقی از نظر فارابی

قاسم علی پورخبیر - دانشجوی دکتری تخصصی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد البرز
  سپیده جمشیدی - کارشناسی ارشد رشته مهندسی معماری، دانشگاه سوره تهران
ثمانه بهفر - کارشناسی ارشد رشته مهندسی معماری، دانشگاه آزاد، واحد البرز

چکیده مقاله:

هرهنری به اقتضای هنر بودنش، منجر به خلق فضای هنری میگردد و بر مخاطب تاثیر میگذارد. حال آنکه ادراک فضای هنری مشروط به بهره مندی مخاطب از حواس پنجگانه و نیز تجربه زیست مشترک میان خالق و مخاطب است. در هر اثر هنری مرزی میان مخاطب و اثر ایجاد می گردد و در واقع تمام اشتراکات و تفاوتهای هنرها بسته به همین مرزها و ادراک مخاطبان از انها میباشد.موسیقی مجموعه های به هم تنیده از صداهای خوشایند و ناخوشایند است که با نظمی خاص شنیده میشود به عنوان انتزاعی ترین هنر در تاریخ پرفراز و نشیب خود همواره رها از بیانگری بوده است لیکن به تناسب زمانه گاه در خدمت شکوه و معنویت، باورهای دینی آیینی یا چهارچوب ها و ضوابط هنری بوده، گاه از آداب و رسوم درباری یا افت و خیزهای سلیقه کوچه بازار تاثیر پذیرفته و زمانی راه بازنمایی و توصیف طبیعت، پدیده ها و تصویر های نهفته در کلام شاعران و ادیبان را پیش گرفته است. همچنین معماری ترکیبی است از علم، هنر و تجربه که بهترین معماری باید نه با تزریق، بلکه با نسبتها و حجمهای سازنده سر و کار داشته باشد.در روند آفرینش موسیقی و معماری ابزارهای مفهومی و شالوده یی از یکدیگر قابل تفکیک اند و در تفکیک اینها از یکدیگر است که جدایی ها و پیوندهای موسیقی و معماری قابل بازشناسی اند. پژوهش پیش رو سعی بر بازشناسی ابزارهای مفهومی و شالوده یی این هنرها با بهره گیری از نظرات فارابی می پردازد. هدف این پژوهش، یافتن همانندی های موسیقی و معماری با توجه به نظریه فارابی می باشد. برای دستیابی به این هدف، با بهره گیری از روش استقرایی و تحلیلی- توصیفی و استفاده از منابع کتابخانه ای، اینترنتی ضمن تحلیل یافته ها، همانندی های معماری و موسیقی و نظریه های فارابی بررسی می شود. در نهایت به این نتیجه می رسد که همه هنرها یک وجه دارند و آن وجهی است که با هندسه ی دل ما از قبل طراحی شده و دارای حسی معنا گرایانه است.

کلیدواژه‌ها:

معماری، موسیقی، فارابی، ریتم، هارمونی

کد مقاله/لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است و به عنوان سند ثبت مقاله در مرجع سیویلیکا مورد استفاده قرار میگیرد:
https://www.civilica.com/Paper-AUUM03-AUUM03_268.html
کد COI مقاله: AUUM03_268

نحوه استناد به مقاله:

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:

در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: (علی پورخبیر, قاسم؛ سپیده جمشیدی و ثمانه بهفر، ۱۳۹۶)
برای بار دوم به بعد: (علی پورخبیر؛ جمشیدی و بهفر، ۱۳۹۶)
برای آشنایی کامل با نحوه مرجع نویسی لطفا بخش راهنمای سیویلیکا (مرجع دهی) را ملاحظه نمایید.