تحلیل معماری بر پایه تعاملات مشترک آن با موسیقی به عنوان یکی از هنرهای هفتگانه

همه هنرها به طور عرضی با همدیگر ارتباط دارند، چراکه منشا همه آنها تجلی زیبایی است. این زیبایی در معماری به صورت نسبت های طول و عرض و ارتفاع اتفاق می افتد. در یک چهره، تناسبات هستند که زیبایی می آفرینند. گاهی هم تناسبات رنگ ها باعث ایجاد زیبایی می شوند که در آنجا هم مجموعه فرکانس های نوری، تناسبات دلپذیری را به وجود می آورند. در موسیقی هم نسبت های صوتی به زیبایی منجر می شوند؛ نسبت هایی که به تناسب می رسند. تناسب گاهی در وجه دیداری است و گاهی در وجه شنیداری. در مورد بویایی و بساوایی هم چیزهایی گفته می شود، بنابراین همه هنرها یک وجه دارند و آن وجهی است که با هندسه در تعامل مشترک هستند. این تحقیق چگونگی رابطه بین فضای فیزیکی معماری و فضای روحانی موسیقی را با روش توصیفی، تحلیلی و قیاسی به صورت کتابخانه ای نشان می دهد تا با شناسایی ارتباط میان دو هنر معماری و موسیقی رابطه معنوی و محتوایی میان آن دو ، تشابهات، تضادها و تقارن ها و در نهایت تاثیرات و الهامات بین این دو آشکار گردد.

کلیدواژه ها:

فرکانس نوری ، تناسب ، موسیقی ، معماری ، تقارن