رابطه هنر محیطی با سلامت روانی کودکان

در اساسنامه سازمان جهانی بهداشت، سلامت نه تنها نبود بیماری یا معلولیت ، بلکه حالت بهینه، خوب بودن جسمی، روانی و اجتماعی تعریف شده است. هنر محیطی نوعی ارایه اثر در دل طبیعت به منظور ارتباط مستقیم و گسترده با مخاطب عام و توجه بیشتر به محیط زیست است. عناصر بصری هنر محیطی گرفته شده از بطن طبیعت می باشد و فاکتورهای اصلی آن از اجزای طبیعت تشکیل شده است. هنر محیطی سعی دارد، با نگرشی نو به رابطه انسان با طبیعت بپردازد و راهکارهایی جدید برای همزیستی فرد با محیط اطراف در اختیار بگذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی هنر محیطی با سلامت روانی کودکان در سال 96-95 انجام شد. مطالعات این پژوهش به روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش شامل کودکان 6 تا10سال شرکت کننده در کارگاه های هنر و طبیعت بودند. نمونه ی پژوهش شامل 29نفر از هنر جویان (13دختر و16پسر) بودند که به روش نمونه در دسترس از دو کارگاه انتخاب شدند. آزمودنی ها به پرسشنامه های سلامت روانی کودکان 6 تا 14 سال (CSI- 4 ) قبل و بعد از کارگاه پاسخ دادند. آزمودنی ها هفته ای دوباربه مدت یک ماه مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت و نشان داد، هنر محیطی باعث کاهش اختلالات بیش فعالی فزون جنبشی، نقص توجه و اضطراب در کودکان می شود. ارتباط نزدیک با طبیعت از جهت روانی در ایجاد آرامش موثر است. ایجاد شرایط موثر و اشتغال به فعالیت های خلاقانه و هنری به پالایش روانی و کاهش فشارهای هیجانی منجر می شود. در پیگیری های انجام شده می توان مشاهده کرد که هنر محیطی در کاهش نشانه های اختلالات تمرکز و اضطراب کودکان نقش موثردارد.

کلیدواژه ها:

سلامت روانی ، هنر محیطی ، طبیعت ، کودکان ، اضطراب ، پیش فعالی