اثر هورمون ، سن درخت و نحوه انتقال در زنده مانی درختان غالب در فضای سبز اصفهان

با گسترش سطح بزرگراهها، ساخت منازل مسکونی،تجاری و...درختانی که در مسیر تغییر کاربریها قرار می گیرند، حذف می گردند. یافتن راهی که بتوان با هزینه کم این درختان را به محل های دیگر انتقال داد ضروری به نظر می رسد، بدین منظور 4 گونه درختی غالب شهر اصفهان (نارون چتری، چنار، کاج تهران و توت زینتی) به صورت ریشه لخت وریشه توپی در دو سن( بالغ وجوان) و همچنین با کاربرد (IBA) در سطح ریشه از مکانهای در حال تغییر کاربری انتقال داده شدند. این طرح به صورت مربع لاتیس ودر قالب بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار انجام شد. پس از یکسال زنده مانی آنان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بین درختان از نظر زنده مانی تفاوت در سطح یک درصد معنی دار بوده است و بیش ترین زنده مانی مربوط به درخت توت برگ زینتی است. درختان انتقال داده شده به صورت گونی پیچ شده زنده مانی بیشتری نسبت به ریشه لخت داشته است. سن وهورمون (IBA) در میزان زنده مانی اثر معنی داری نشان نداد.