اثر آمینولوولونیک اسید بر مقاومت به خشکی گیاه گشنیز (Corianderum sativum L.)

به منظور ارزیابی اثرات تنش خشکی و کاربرد 5- آمینولوولونیک (ALA) بر ویژگیهای رشد و عملکرد گیاه گشنیز (Corianderum sativum L.) این تحقیق انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل 3×4 در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و سطوح تنش خشکی و کاربرد ALA به عنوان فاکتورهای اصلی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی در این تحقیق شامل 3 سطح تنش خشکی شامل شرایط بدون تنش ( آبیاری خاک در حد ظرفیت مزرعه)، تنش ملایم (رطوبت خاک در حد 60 درصد ظرفیت مزرعه) و تنش شدید ( رطوبت خاک در حد 30 درصد ظرفیت مزرعه) و 4 غلظت ALA شامل 0 و 0/25 و 0/5 و 1 میلی مولار بودند. نتایج حاصل از تجزیه آماری نشان داد تنش خشکی و نیز کاربرد ALA اثر معنیداری بر پارامترهای مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه شامل ارتفاع گیاه، وزن تر، وزن خشک، سطح برگ، محتوای نسبی آب برگ، بازده مصرف آب، میزان پرولین، کلروفیل،مالون دی آلدهید، فعالیت آنتی اکسیدانی دارد. افزایش غلظت ALA باعث افزایش ارتفاع گیاه، وزن تر، وزن خشک و بازده مصرف آب گردید. بالاترین میزان سطح برگ (26/16) و محتوای نسبی آب بافت (88/6) به ترتیب در تیمارهای 0/5 و 0 میلی مولار ALA و شرایط بدون تنش به دست آمد. در این تحقیق کاربرد ALA سبب کاهش آثار تنش خشکی در گشنیز شد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، aminolevolinic acid ، ALA ، گشنیز ، پرولین