ارزیابی خصوصیات رویشی و زایشی چند ژنوتیپ منتخب گلابی وحشی (خوج) (Pyrus sp) در استان گیلان، بر اساس دستورالعمل DUS

سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,370

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BAGHBANI07_528

تاریخ نمایه سازی: 6 دی 1391

چکیده مقاله:

استان گیلان یکی از رویشگاه های طبیعی انواع گلاب یهای وحشی (Pyrus sp.) است که در زبان محلی به نام خوج مشهور هستند. علیرغم تنوع بسیار گسترده، اطلاعات مدونی در مورد این گلاب یها در دست نیست. تحقیق حاضر، درسا ل های 88 و 89 ، به منظور بررسی جنبه های مختلف رشد و نموی چند ژنوتیپ منتخب گلابی وحشی شامل لتنز، خال شکن، آمرود، ارباخوج، گلابی خوج، آب خوج، رشته خوج، خوج بابائی، سنگ سر و زیزالینگ در منطقه فومنات استان گیلان و بر اساس دستورالعمل ملی آزمون یکنواختی، تمایز و پایداری در گلابی (DUS) انجام شد. نتایج نشان داد که فرم درختان مورد بررسی از افراشته در لتنز تا گسترده در ارباخوج متغیر بود. ژنوتیپ لتنز با بزرگترین میوه، زودرس ترین میوه را داشت . در مقابل، ژنوتیپ زیزالینگ دیرر سترین میوه را داشت. از نظر تعداد اندا مهای گل، در میان ژنوتیپ ها، لتنز به تعداد 10 عدد بود در حالی که در بقیه ژنوتی پها به تعداد 5 عدد بوده است. به طور کلی صفات کلیدی دستورالعمل DUS قادر به تمایز ژنوتیپ ها می باشد.

نویسندگان

دانش رضایی راد

دانشجوی کارشناسی ارشد

داود بخشی

استادیاران گروه علوم باغبانی دانشگاه گیلان

محمود قاسم نژاد

استادیاران گروه علوم باغبانی دانشگاه گیلان

حبیب الله سمیع زاده

دانشیار گروه بیوتکنولوژی دانشگاه گیلان

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • صفرپور شورباخلو، مریم، مسعود بهار و بدرالدین ابراهیم سید طباطبایی ...
  • نمایش کامل مراجع