اثر تنش رطوبتی و آبیاری مجدد بر تبادلات گازی برگ گیاه ماریتیغال

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف تنش رطوبتی و آبیاری مجدد بر تبادلات گازی گیاه ماریتیغال آزمایشی در قالب طرح کرتهای خرد شده با 4 تیمار(شامل پتانسیل آب خاک 0/33- و 4- و 8- و 12- بار) و 6 تکرار بصورت کشت گلدانی در سال 90-89 انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش سطح تنش رطوبتی میزان فتوسنتز کاهش یافت. نتایج حاصل از اثر متقابل بین تیمار و زمان نشان داد که بیشترین میزان فتوسنتز (A) و تعرق (E) مربوط به تیمار شاهد در 25 روز بعد از اعمال تنش بود، اگرچه با سایر زمانهای اندازهگیری در همین سطح اختلاف معنیداری مشاهده نشد. از نظر کارآیی مصرف آب (WUE ) بیشترین مقدار مربوط به تیمار 12 - بار در اولین دوره اندازهگیری بود. همچنین نتایج بعد از بازیابی(آبیاری مجدد) نشان داد که از نظر میزان فتوسنتز اختلاف معنیداری بین تیمار شاهد و تیمار 4- و 8- بار وجود نداشت. به طور کلی با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق میتوان گیاه ماریتیغال را به عنوان یک گیاه نسبتاً مقاوم به تنش رطوبتی نام برد، که بعد از آبیاری مجدد توانایی بازگشت به شرایط نرمال را داراست.

کلیدواژه ها:

تبادلات گازی ، ماریتیغال و تنش رطوبتی