تغییر در غلظت نشاسته و قندهای محلول جوانه های خفته سه رقم انگور با سطوح مختلف تحمل به سرما

در این پژوهش، تغییرات مقادیر LT50 نشاسته و قندهای محلول (ساکاروز، گلوکز، فروکتوز و رافینوز) طی مراحل سازگاری طبیعی به سرما و خروج از سازگاری در سه رقم انگور خلیلی، عسگری و پرلت مورد ارزیابی قرار گرفت. شاخه های یک ساله تاک های رشد یافته در باغ از این سه رقم، به طور جداگانه طی شش مرحله از آبان تا فروردین به صورت ماهیانه برداشت و مقادیر LT50 جوانه ها با روش نشت یونی و میزان نشاسته آنها با دستگاه اسپکتروفتومتر تعیین شد. همچنین غلظت قندهای محلول جوانه ها با دستگاه کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا HPLC سنجیده شد. در تمامی مراحل نمونه برداری، بین مقاومت به سرمای ارقام اختلاف معنی داری در سطح 1% مشاهده شد. در بهمن ماه LT50 ارقام خلیلی، عسگری و پرلت به ترتیب 25/78-و22/43- و 20/33- درجه سانتیگراد بود. همبستگی مثبتی بین غلظت نشاسته و مقادیر LT50 در هر سه رقم مشاهده شد. محتوای نشاسته ارقام از آبان تا بهمن کاهش و از اسفند تا فروردین تا حدودی افزایش یافت. غلظت قندهای محلول در تمام مراحل اندازه گیری به طور معنی داری P<0/01 تحت تاثیر رقم قرار گرفت. الگوی فصلی تغییرات غلظت قندهای محلول برعکس نشاسته بود. غلظت رافینوز در این مرحله در ارقام خلیلی، عسگری و پرلت به ترتیب 17/91و13/96و10/03 میکرومول در گرم وزن تر بود. در بین قندهای محلول بیشترین میزان همبستگی مربوط به رافینوز بود. حداکثر تحمل به سرما زمانی مشاهده شد که جوانه ها ارقام دارای بالاترین مقدار قندهای محلول بودند که حاکی از ارتباط این قندها با تحمل به سرما در انگور میباشد

کلیدواژه ها:

انگور ، تحمل به یخ زدگی ، قندهای محلول