اثر نسبت های کشت مخلوط افزایشی شنبلیله با ارقام گوجه فرنگی بر عملکرد

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 573

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BAGHBANI09_661

تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397

چکیده مقاله:

به منظور ارزیابی اثر نسبت های کشت مخلوط افزایشی شنبلیله و ارقام گوجه فرنگی بر عملکرد، آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 1392-1393 اجرا شد نسبت های کاشت مخلوط به روش افزایشی شامل 0ک100و100:100و100:50و100:150 درصد به ترتیب شنبلیله – ارقام فلات و کارون گوجه فرنگی بودند. صفات مورد مطالعه شامل وزن میوه سالم، آفتزده، بیمار و کل ارقام گوجه فرنگی و عملکرد دانه شنبلیله بودند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد گوجه فرنگی مربوط به تیمار کشت خالص رقم 111 فلات با 0/482 تن در هکتار و کمترین آن در دو نسبت 100و150% شنبلیله با رقم 111 فلات با 0/261 تن در هکتار حاصل شد. بیشترین و کمترین عملکرد دانه شنبلیله به ترتیب در 100%+کارون فلات و 50% +کارون فلات مشاهده شد.

نویسندگان

مریم رضا زاده

دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی،دانشگاه فردوسی مشهد

علیرضا کوچکی

استاد دانشگاه فردوسی مشهد

مهدی نصیری محلاتی

استاد دانشگاه فردوسی مشهد

سرور خرم دل

استادیار گروه زراعت، دانشگاه فردوسی مشهد