بررسی اثر سالیسیلیک اسید روی مقاومت به خشکی برخی پایه های دانهالی پسته Pistacia vera L

این پژوهش در سال 1391 به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید در مقاومت به خشکی سه پایه دانهالی پسته انجام شد. تیمارهای آبیاری شامل تامین 100 درصد (بدون تنش)،65 درصد تنش متوسط و 30 درصد تنش شدید نیاز تبخیر و تعرقی گیاه بودند که به مدت 75 روز روی دانهال های 4 ماهه اعمال شدند. تیمارهای سالیسیلیک اسید شامل غلظت های 0و1و3 میلی مولار بودند که روی سه پایه بادامی زرند، قزوینی و سرخس محلول پاشی شدند. پارامترهای فتوسنتز، هدایت روزنه ای، تعرق، محتوای نسبی آب برگ، فلورسانس کلروفیل و دمای برگ گیاهان بررسی شدند. به طور کلی، تنش آبی سبب کاهش اسیمیلاسیون A CO2 هدایت روزنه ای gs تعرق Tr محتوای نسبی آب برگ RWC و کارایی فتوشیمیایی فتوسیستم ІІ گردید اما دمای برگ افزایش یافت. نتایج نشان داد پایه بادامی به میزان کمتری تحت تاثیر تنش خشکی قرار گرفت. همچنین کاربرد سالیسیلیک اسید 1میلی مولار، نقش موثری در کاهش اثرات منفی تنش خشکی داشت. کاربرد سالیسیلیک اسید 3 میلی مولار موثر نبود و اثرات منفی بر پایه ها بر جای گذاشت

کلیدواژه ها:

پسته ، پایه های دانهالی ، تنش آبی ، سالیسیلیک