اهمیت واژه گزینی علمی در علوم باغبانی به ویژه گیاهان زینتی

زبان هر ملت، سنگ بنای اساسی و بنیادین تبادل افکار، تفاهم و همدلی و شالوده هویت ساختار اجتماعی یک جامعه است.زبان، شناسنامه نامه فرد و جامعه است و سخن و کلام، بلوغ فکری نخبگان ملت ها را به نمایش میگذارد. برای پویا ماندن زبان هر ملت باید عواملی که در تکامل زبان و ظرفیت های بیانی آن موثرند و همچنین عواملی که ضامن بقای یک زبان و یا فنای تدریجی آن است، شناخت تا با گذشت زمان، نه تنها هجوم واژه های بیگانه موجب ضعف آن و سرانجام ازبین رفتن آن نشود، بلکه روز به روز به غنای واژه های آن افزوده گردد. در این میان، زبان علم گونه ای از زبان است که نقش اصلی آن برقراری ارتباط میان اهل علم و بیان مطالب علمی در گفتار و نوشتار است که دارای روش های ویژه خود، در واژه گزینی یعنی فرایندی که در آن برای یک مفهوم مشخص علمی یا فنی یا هنری برگزیده یا ساخته می شود، می باشد. سه اصل پذیرفته شده در فرهنگستان ها عبارتند از: -1 توسعه علمی نیازمند زبان علمی است. 2- زبان علم در ایران زبان فارسی است و باید فارسی بماند. 3- زبان علمی فارسی برای بقا نیازمند واژه گزینی سازمان یافته و روشمند است. واژه گزینی علمی باید با ضوابط مشخص شده ای انجام شود و شیوه هایی ویژه خود دارد که به طور مشروح مورد بحث قرار خواهند گرفت.