گزینش پایه متحمل به شوری پسته از طریق بررسی برخی پاسخهای مورفولوژیکی

در ایران عمده اراضی زیرکشت پسته در مناطقی با آب و خاک شور قرار دارندکه این مسئله رشد و عملکرد گیاه را تحت تاثیر قرار میدهد. در این تحقیق اثرات شوری روی خصوصیات رشدی و مورفولوژیکی دانهالهای شش پایه پسته (اکبری، احمداقایی، UCB1، ایتالیایی، قزوینی و بادامی) که عمدتا به صورت تجاری استفاده میشوند، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شد. در این طرح فاکتور اول ژنوتیپ و فاکتور دوم شوری آب آبیاری 0/5)، 12 و 18 دسی زیمنس بر متر) بود. بذور پس از جوانه زنی به داخل گلدان و به درون گلخانه منتقل شدند و درسن 8 ماهگی به مدت دو ماه و نیم تحت تاثیر تنش قرار گرفتند. نتایج نشان داد با افزایش شوری وزن خشک برگ، ساقه و ریشه، قطر ساقه، تعداد برگ، سطح برگ، کاهش یافت. طبق نتایج به دست آمده، سه ژنوتیپ UCB-1، احمدآقایی و اکبری توانستند در شرایط تنش شوری کمترین کاهش در تولید ماده خشک داشته باشند. همچنین این سه ژنوتیپ توانستند در شرایط شور کمترین ریزش برگ و بیشترین برگ را تولید کنند و همچنین کاهش کمتری در سطح برگشان نشان بدهند. نتایج این پژوهش نشان داد، ژنوتیپ های UCB1 و اکبری و تا حدی احمدآقایی نسبت به شوری مقاومتر از سایر ارقام بودند، ژنوتیپ ایتالیایی مقاومت متوسط و بادامی و قزوینی کمترین مقاومت را داشتند.

کلیدواژه ها:

پسته ، تنش شوری ، ژنوتیپ و صفات مورفولوژیکی