بررسی تاثیر سن جنین های نارس ارکیده در میزان جوانه زنی غیرهمزیست درون شیشه ای با کمک تنظیم کننده های رشد گیاهی

در این تحقیق بذور نارس Aerides multiflora در سه مرحله رشدی مختلف 16)، 18 و 20 هفته پس از گرده افشانی)، بر روی محیط کشت اختصاصی Mitra و همکاران همراه با انواع تنظیم کننده های رشد گیاهی نظیر IAA, IBA, Kin در شرایط کاملا استریل کشت گردیدند. برای تعیین بالاترین نرخ جوانه زنی، القاء کالوس، تشکیل و تمایزیابی پروتوکورم، آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار انجام و با استفاده از نرم افزار آماری SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از آنالیز داده ها، در مرحله اول کشت، تیمارهای IAA (1mgl-1) ، IAA+IBA (0.5+0.5mgl-1) و IAA+Kin (0.5+0.5mgl-1) بهترین غلظت و ترکیب برای جوانه زنی با حدود 70.00 درصد بودند. برای ایجاد اسفرول، تیمار IAA+IBA (0.5+0.5mgl-1) بهترین بود، در حالیکه برای توسعه و تمایزیابی پروتوکورم، تیمارهای IBA+Kin (0.5+0.5mgl-1) و IAA+Kin (0.5+0.5mgl-1) با اختلاف معنی داری در مقایسه با شاهد موثرترین بودند. در مرحله دوم کشت، تیمارهای بهینه جهت جوانه زنی IBA+Kin (0.5+0.5mgl-1) و IAA+IBA (0.5+0.5mgl-1) بترتیب با 88,75 و 86,00 درصد و میانگین مدت زمان 20 ,25 و 21,00 روز ثبت شدند و این روند تا مرحله توسعه و تمایزیابی پروتوکورم ادامه یافت. در مرحله سوم کشت، بالاترین درصد جوانه زنی با 100 درصد تا مرحله رشد، توسعه و تمایزیابی پروتوکورم نیز در دو تیمار IAA+IBA (0.5+0.5mgl-1) و IBA+Kin (0.5+0.5mgl-1) مشاهده گردید. این تحقیق ثابت نمود که افزایش درصد جوانه زنی و سایر تغییرات مورفولوژیکی تا مرحله تمایزیابی پروتوکورم ارتباط مستقیمی با افزایش سن بذر و غلظت و ترکیب تنظیم کننده های رشد در این گونه داشت.

کلیدواژه ها:

اسفرول ، پروتوکورم ، محیط کشت M ، تنظیم کننده های رشد گیاهی