اثر کلشیسین بر برخی از صفات بیومورفولوژیکی و سیتوژنتیکی دو ژنوتیپ گل همیشه بهار (Calendula officinalis L.)

گل همیشه بهار (Calendula officinalis L.) یکی از گیاهان زینتی و دارویی بسیار مهم می با شد که افزایش تنوع ژنتیکی در این گیاه امری ضروری به نظر می رسد. به منظور ارزیابی تاثیر تیمار کلشیسین بر برخی ویژگیهای بیومورفولوژیکی و سیتوژنتیکی دو ژنوتیپ گل زرد و نارنجی همیشه بهار در طی دوره رشد گیاهی، آزمایش فاکتوریل به صورت کرتهای موهومی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. ا سپری چهار غلظت مختلف کلشیسین 0، 0/02، 0/04 و 0/06 در صد، در دو مرحله برگ لپه ای و دو برگ حقیقی مورد برر سی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که با افزایش غلظت کلشیسین، درصد القاء پلی پلوئیدی، تعداد برگ، قطر ساقه، میزان کلروفیل a و bو کلروفیل کل (a+b) به طور معنیداری افزایش یافت. در حالی که صفاتی همچون طول ریشه، ارتفاع گیاه، وزن تر وخشک اندام هوایی و ری شه، سطح برگ و در صد زنده مانی کاهش یافت. برر سی اثر برهمکنش غلظت کلشیسین و مرحله اسپری برگی نشان داد که بالاترین میزان مرگ و میر در مرحله اسپری برگ لپه ای و در بالاترین غلظت (%0/06)م شاهده شد. با افزایش غلظت کل شی سین آثار سوختگی و مرگ و میر گیاه افزایش یافت. اگرچه ا سپری در مرحله دو برگ حقیقی به صورت معنیداری بر ویژگیهای رشدی گیاه موثر بود اما اسپری در مرحله برگ لپه ای باعث کاهش زندهمانی و ر شد گیاهان تیماری شد. به طور کلی با توجه به مطالعات فلو سایتومتری، غلظت 0/04 در صد کلشیسین در مرحله دو برگ حقیقی، مناسب ترین ترکیب تیماری برای القاء پلی پلوئیدی در گیاه همیشه بهار بود.

کلیدواژه ها:

مورفولوژیکی ، کلروفیل ، فلوسایتومتری ، کلشیسین